Είναι το σπορ που εναρμονίζει γυμναστικές κινήσεις του σώματος σε συγχρονισμό με την μουσική. Ελκύει κορίτσια από 4 ετών και απαιτεί αφοσίωση πειθαρχία σωστή συμπεριφορά και πολύ εξάσκηση.

Τα πλεονεκτήματα της Ρυθμικής Γυμναστικής είναι ότι τα παιδιά:

• μαθαίνουν να κινούνται με κομψές εκφραστικές και γεμάτη χαρά κινήσεις.
• αποκτούν αυτοπεποίθηση και θετική σκέψη.
• βελτιώνουν την ευλυγισία τους και μαθαίνουν να αγωνίζονται για να ξεπερνούν τα εμπόδια.
• αποκτούν καλή φυσική κατάσταση και στενούς δεσμούς φιλίας με τις συναθλήτριές τους.

Η ρυθμική γυμναστική αναπτύχθηκε από τις ιδέες των I.G. Noverre (1722–1810), Francois Delsarte (1811–1871), και R. Bode (1881), οι οποίοι πίστευαν στην ιδέα της «έκφρασης μέσα από την κίνηση» όπου χρησιμοποιούνται στοιχεία χορού για την άσκηση διαφόρων μελών του σώματος.

Ο Peter Henry Ling ανέπτυξε περεταίρω την ιδέα αυτή τον 19ο αιώνα στο Σουηδικό του σύστημα «αισθητικής γυμναστικής» όπου οι μαθητευόμενες καλούντο να εκφράσουν τα συναισθήματά τους μέσα από την κίνηση του σώματος.

Την ιδέα περαιτέρω ανέπτυξε η Catharine Beecher ιδρύοντας το 1837 στο Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών το «Δυτικό Γυναικείο Ινστιτούτο». Στο πρόγραμμα γυμναστικής της Beecher το οποίο ονομαζόταν «Χάρη χωρίς Χορό» οι αθλήτριες με την συνοδεία μουσικής ξεκινούσαν με απλές ασκήσεις γυμναστικής προτού προχωρήσουν σε πιο δύσκολα ασκησεολόγια.

Το 1929 ο Γερμανός Henrich Medau ίδρυσε την “Σχολή Medau” στο Βερολίνο όπου προετοίμαζε αθλήτριες στην «μοντέρνα γυμναστική» και στην χρήση των οργάνων.

Η Αγωνιστική ρυθμική γυμναστική ξεκίνησε το 1940 στη Σοβιετική Ένωση.

Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Γυμναστικής (FIG) αναγνώρισε την ρυθμική γυμναστική ως ξεχωριστό άθλημα το 1961, κατ’ αρχάς με το όνομα «Μοντέρνα Γυμναστική» μετά ως «Ρυθμική Αθλητική Γυμναστική» και τέλος ως «Ρυθμική Γυμναστική».

Το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ατομικού οργανώθηκε το 1963 στην Βουδαπέστη.

Το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ομαδικού εντάχθηκε το 1967 στην Κοπεγχάγη.

Η ρυθμική γυμναστική, προστέθηκε στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών αγώνων του 1984 στο Λος Άντζελες, στην ατομική του έκφραση και το 1996 στην Ατλάντα στην ομαδική του έκφραση.

Οι αθλήτριες αγωνίζονται σε ένα ταπί διαστάσεων 13 x 13 μ. πάντα με τη συνοδεία μουσικής σε προγράμματα με Σχοινάκι, Στεφάνι, Μπάλα, Κορύνες και Κορδέλα. Η διάρκεια των προγραμμάτων είναι 1:15-1:30 για το Ατομικό, και 2 15-2 30 για το Ομαδικό.

Το άθλημα της Ρυθμικής Γυμναστικής χωρίζεται σε πέντε όργανα:
ΜΠΑΛΑ-ΣΧΟΙΝΑΚΙ-ΚΟΡΥΝΕΣ-ΣΤΕΦΑΝΙ-ΚΟΡΔΕΛΑ

Είναι κατασκευασμένο από λινάρι ή άλλη συνθετική ύλη και το μήκος του είναι ανάλογο του ύψους των αθλητριών. Βασικότερες ομάδες ασκήσεων είναι οι αναπηδήσεις και τα άλματα μέσα από το σχοινάκι.

Το υλικό του είναι από ξύλο ή πλαστικό, η διάμετρός του 80-90 εκ. και το βάρος του είναι τουλάχιστον 300 γραμμ. Οι περιστροφές, τα κυλίσματα. τα πετάγματα του οργάνου. σε συνδυασμό με τις ασκήσεις του σώματος, τις στροφές, τα άλματα, τις lισορροπίες αναδεικνύουν την τεχνική ικανότητα των αθλητριών.

Από ξύλο ή πλαστικό, το βάρος κάθε κορύνας είναι τουλάχιστον 150 γραμμ. και το μήκος τους 50-60 εκ. Οι δύο κορύνες θεωρούνται ένα όργανο. Είναι ένα από τα δυσκολότερα όργανα της Ρυθμικής Γυμναστικής. Χαρακτηριστικές ασκήσεις των κορυνών είναι οι περιστροφές, οι μύλοι και τα διαφορετικού επιπέδου πετάγματα.

Η διάμετρός της είναι 18-20 εκ. και το βάρος της είναι τουλάχιστον 400 γραμμ. Τα κυλίσματα και τα πετάγματα της μπάλας, σε συνδυασμό με τις ασκήσεις ισορροπίας, είναι τα βασικά στοιχεία των προγραμμάτων με την μπάλα.

Αποτελείται από την μπαγκέτα και το ύφασμα. Η μπαγκέτα είναι πλαστική και το μήκος της σατέν κορδέλας είναι 6 μ. Η μεγάλη δυνατότητα ποικιλίας στους σχηματισμούς της κορδέλας, τα σπιράλ τα φιδάκια, οι αιωρήσεις, οι κύκλοι και τα ψηλά πετάγματα κάνουν την κορδέλα ένα από τα πιο εντυπωσιακά όργανο.